سه شنبه 90 اسفند 2 , ساعت 10:38 صبح
تو را پیدا نمی‌کنم
مثل یکی از خاطره‌های دیروز
مثل یکی از رنگ‌های کودکی.
گفتی: بنشین مشق‌هایت را سیاه کن، می‌آیم!
گفتی: جایی، نزدیکِ غروب،
نزدیکِ جمعه‌های خسته نرو!
مثل صدا که دیوار نمی‌شناسد
مثل باران که سقف
مثل رود که سدّ،
می‌آیم.
حالا سال‌هاست جایی نمی‌روم
حتی نزدیکِ غروب و جمعه‌های خسته
تو را هم پیدا نمی‌کنم
نه میان خاطره‌های دیروز
نه میان این‌همه تابوت که می‌گذرند!
پس کِی میآیی مشق‌هایم را خط بزنی پدر؟!
"دوم اسفند سالگرد پرواز ابدی پدرم "
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |